ภาพความแข็งแกร่งและศาสตร์ของกีฬาประจำชาติญี่ปุ่น ผ่านเซนส์อัจฉริยะของ โอริจิ คัตสึมิ

เมื่ออัจฉริยะไปเติบโตถูกที่ คัตสึมิ โอโรจิ ก็เหมือนพยัคฆ์ติดปีก หลังจากนั้นจึงไม่มีใครกล้าดูถูกวิชาคาราเต้ที่หนักหน่วงและเอาถึงตายได้ง่ายๆอีกเลย.. ทีนี้เราลองกลับมาดูตรงที่เรื่องของการฟันอิฐซึ่งเป็นภาพจำซ้ำซากที่ออกไปทางตลกของ คาราเต้ ตัวของผู้เขียนนั้นเขียนให้ คัตสึมิ ใช้ท่านี้ปิดฉากการต่อสู้ในหลายๆตอน เช่นในฉากหนึ่งที่เขาใช้ท่า “ฟันหน้า”

ใส่นักเลงข้างถนนที่แซวเขาเรื่องการแต่งชุดคาราเต้มาเดินตามท้องถนน และใช้ท่า “มือสับหน้า” นักเลงคนนั้นจนเละเทะไปหมดคาราเต้ คือศาสตร์ที่อันตราย.. นั่นคือสิ่งที่ คัตสึมิ โอโรจิ แสดงให้เห็น การเอามือสับอิฐให้แตกนั้นถือเป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้ว้าวอะไร แต่ถ้าหากท่านี้ถูกใช้โดยอัจฉริยะรับรองว่าถึงตายแน่นอน.. เรียกได้ว่าความตลกแบบสับอิฐ อิฐไม่แตกแต่มือแตก คือการกระทำของคนที่ไร้ทักษะเขาทำกัน ดังนั้นจะตลกก็ไม่แปลก แต่อย่าเผลอไปหัวเราะใส่คนที่เป็นคาราเต้จริงๆก็แล้วกัน ระวังจะหัวเราะไม่ออก.. คาราเต้ กับการต่อสู้จริง อย่างที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น ความอันตรายและแก่นของคาราเต้โดนกลบโดยการโชว์ปาหี่แบบฟันอิฐด้วยมือ จนทำให้เราไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วคาราเต้เขาแข่งกันยังไง และวัดการออกอาวุธกันแบบไหน? ซึ่งคำตอบถูกอธิบายสอดแทรกไว้ผ่านการพูดถึงความเก่งของ คัตสึมิ โอโรจิ ด้วยเช่นกัน ปกติแล้ว คาราเต้ คือกีฬาที่ตัดสินด้วยการนับคะแนนคล้ายๆกับ เทควันโด แต่วิธีการคิดคะแนนนั้นต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ขณะที่เทควันโดนั้นเน้นที่การเตะให้เข้าเป้า

และมีสูตรการนับคะแนนที่ชัดเจน เช่น ต่อยลำตัว 1 แต้ม, เตะหัวได้ 3 แต้มอะไรแบบนี้

แต่ คาราเต้ ไม่มีหลักตายตัวในการให้คะแนน เพราะมันขึ้นอยู่กับดุลพินิจของผู้ตัดสินโดยมีเกณฑ์ให้คะแนนหลักๆ 3 ข้อ ได้แก่ 1. ทัศนคติ, จิตใจนักสู้, การแสดงถึงพลังและความแข็งแกร่ง 2. ผู้ที่ใช้เทคนิคหรือกลยุทธ์ได้เหนือกว่าอีกฝ่าย 3. ผู้ที่ริเริ่มการจู่โจมได้มากกว่า ดังนั้น นักคาราเต้จึงจำเป็นต้องเดินหน้าสู้และแสดงเทคนิคออกมาเท่านั้น

การตั้งรับจะไม่ใช่สิ่งที่ช่วยให้คุณเป็นนักคาราเต้ที่ดีได้ สิ่งที่กล่าวมาในข้างต้นคือวิธีการเอาชนะในการแข่งขัน คาราเต้ ในรูปแบบของกีฬา.. ทว่าหากปรับเข้าโหมดการต่อสู้ขึ้นมา ความโหดของ คาราเต้ จะสูงขึ้นกว่าเดิมมากเลยทีเดียว การแข่งขันคาราเต้แบบกีฬานั้นมีข้อห้ามด้วย ซึ่งข้อห้ามแต่ละข้อก็ชัดเจนว่าเหมือนกับการตีกรอบเอาไว้ไม่ให้นักสู้เล่นกันถึงตายเหมือนกับที่ คัตสึมิ แสดงออกมาในเรื่อง เช่น ห้ามจู่โจมและสัมผัสคู่แข่งแรงเกินไป รวมถึงการห้ามโจมตีบริเวณคอหอย ห้ามโจมตีที่ แขน, ขา, ขาหนีบ, ข้อต่อ และ หลังเท้า ซึ่งจุดนี้ทำให้เหลือจุดที่โจมตีได้โดยไม่ผิดกติกาเพียงแค่ส่วนลำตัว ใบหน้า และ หัว เท่านั้น นอกจากนี้ หากจะโจมตีหัวยังมีข้อห้ามเพิ่มขึ้นอีกนั่นคือ “ห้ามแบมือ” นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนักคาราเต้ต้องใช้สันมือในการฟันใส่หน้าและหัวของคู่แข่งนั่นเอง หากกฎกติกาเหล่านี้มีไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ถึงขั้นเลยเถิดฆ่ากันตายในสนามต่อสู้แล้วล่ะก็ วิชาการต่อสู้ของ คัตสึมิ โอโรจิ ก็เหมือนเป็นโลกมืออีกด้านที่ไร้ข้อห้าม หากจะฆ่ากันให้ตาย สับหัวกันให้แตก เขาก็ย่อมทำได้ สู้อย่างมีสไตล์ด้วยไม้ตาย

จาก คาราเต้ แม้โลกของนักสู้ในเรื่องบากิจะเถื่อนดิบเลือดสาดขนาดไหน แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับในตัวของ คัตสึมิ คือเขาไม่เคยหลุดจากพื้นฐานของคาราเต้เลยในการออกอาวุธแต่ละครั้ง ทั้งๆที่บางครั้งเขาอาจจะทำสิ่งที่แตกต่างออกไปจากกฎของ คาราเต้ ได้ เช่นการเตะซ้ำ, การควักลูกตา หรือ การเตะผ่าหมาก ที่ในเรื่องนี้นักสู้แทบทุกคนต่างก็เคยใช้กันทั้งนั้น

ติดตามบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ adoption-fraud.com